कुशल कर्म करीत रहावे

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

*_कुशल कर्म करीत रहावे_*

https://mikamblemahesh.blogspot.com/2024/04/blog-post_6.html

*_!! ॐ मणी पद्मे हूँ !!_*

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

 *_यथापि पुप्फरासिम्हा कयिरा मालागुणे बहू ।_*

*_एवं जातेन मच्चेन कत्तब्बं कुसलं बहुं ॥_*

*_अर्थ - ज्या प्रमाणे फुलांच्या राशीतून पुष्कळ पुष्पमाल तयार होतात त्याचप्रमाणे जन्मास आलेल्या मर्त्याने पुष्कळ पुण्य सम्पादन करावे._*

               _अङ्ग राष्ट्राच्या भद्दीय नगरातील धनञ्जय सेठ यांची मुलगी विशाखा भगवंतांची उपासिका  होती. तीने सात वर्षाच्या अवस्थेतच भगवंतांचा धम्मोपदेश ऐकून स्त्रोतापत्तिफल प्राप्त केले होते. पुढे काही वर्षानी तिचे वडील महाराज प्रसेनजीत यांच्या आग्रहामुळे साकेत येथे वास्तव्यास आले. विशाखा हीचा  श्रावस्ती येथील मृगार / मिगार श्रेष्ठीपुत्र पुर्णवर्धन कुमार यांच्याशी विवाह झाला. विशाखेची भगवान बुद्ध आणि भिक्षु संघावर अगाध श्रद्धा होती, परन्तू तिच्या पतिची आणि सासर्याची निष्टा निग्रंथावर. काही दिवसांनी विशाखेच्या प्रयत्नांनी मृगार सेठ आणि पुण्यवर्धन बुद्धाचे परम शिष्य झाले. *(कृपया मिगार माता विशाखा ही कथा वाचावी)* विशाखेने दुर्मिळ जन्माचे महत्व जाणून २७ करोड स्वर्ण मुद्रा खर्च करून पूर्वाराम विहार बांधून तथागत आणि भिक्षुसंघास दान दिला. एके दिवशी ती स्वतः केलेल्या दान आणि पुण्यकर्माचे अनुस्मरण करतांना उदान (प्रीति वाक्य) म्हणाली. हे भिक्षुंनी ऐकले आणि ते भगवंतांना म्हणाले - " भन्ते ! विशाखा गीत गात होती. " भगवन्त म्हणाले - " भिक्षुंनो ! विशाखा गीत गात नव्हती, तीने उदान म्हटले. पुढे धम्मोपदेश करतांना - *"भिक्षुंनो ! जसा चतुर मालाकार नाना प्रकारच्या पुष्प राशीपासून नाना प्रकारच्या माला तयार करतो, असेच विशाखेचे चित्त नाना प्रकारचे पुण्य कार्य करण्याकडे वळले आहे."* त्यानंतर ही गाथा म्हणाले._

*_मंगल होवो! कल्याण होवो! भले होवो!_*

*_!!ॐ मणी पद्मे हूँ !!_*

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼 

*_संकलन - महेश कांबळे_*

*_दिनांक :- ०७/०४/२०२४_*

*_संदर्भ :-_*

_*१) धम्मपद - पुप्फवग्गो*_

_*२) धम्मपद - गाथा आणि त्यांच्या अट्ठकथा*_

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼