दानं ददंतू सद्धाय

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

*_!! दानं ददन्तु सद्धाय !!_* 

_*- प्रा निरज बोधी*_

*_!! ओम मणी पद्मे हूँ !!_*

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

              _*दानात पहिली गोष्ट म्हणजे श्रद्धेने करायचे असते. येथे श्रद्धा म्हणजे मनापासून देण्याची इच्छा.* मनापासून दिले तर आनंद होतो, समाधान वाटते. तसा आनंद, समाधान प्रत्येक वेळी दान देतांना वाटले पाहिजे. म्हणून वर्गणी देतांना क्लेष होतात, घासाघीस करावी लागते आणि नंतरही त्याच्या दुरूपयोगामुळे धुसफुसत राहावे लागते. सुख, शांती, समाधान घेणाऱ्यालाही नाही आणि देणाऱ्यालाही नाही, अशी स्थिती होते._

_*दुसरी गोष्ट म्हणजे आपले दान आपल्या शक्तीनुसार असले तर दुःख होत नाही. सहजपणे देता येते, ते दान !* म्हणून आपल्या शक्तीनुसारच सहज देता येईल समाधानाने देता येईल, ते दान द्यावे._

_*तिसरी गोष्ट म्हणजे दिलेले दान बहुजन हिताय, बहुजन सुखायसाठी, सर्वकल्याणासाठी वापरले जाते की नाही याची खात्री करून घ्यावी लागते.* त्याचा वापर केवळ उत्सव, समारंभ, करमणूक किंवा उधळपट्टीसाठी होऊ नये, याची काळजी घ्यावी लागते, तरच समाधान कायम राहते. म्हणजे दान सत्पात्री असावे लागते. म्हणजेच ते परिशुद्ध धम्मकार्यासाठी कामी येईल याची दक्षता घ्यावी लागते._

_*चौथी गोष्ट म्हणजे दान कशाचेही करता येते. वस्तुदान, द्रव्यदान, अन्नदान, रक्तदान, अवयवदान, समयदान, श्रमदान, अभयदान आणि धम्माचरणास साहाय्यक सुखसोईचे दान देता येते. या सर्वात श्रेष्ठ म्हणजे धम्माचे आचरण शिकविण्याचे दान म्हणजे धम्मदान हे होय!* कारण ते स्वतः करून पाहिल्याशिवाय देता येत नसते. म्हणून धम्मोपदेश स्वतः आचरण करणाऱ्याने करायचा असतो._

       _*ही बौद्ध जीवनपद्धती आहे, ही बौद्धसंस्कृती आहे.*_

*_मंगल होवो! कल्याण होवो! भले होवो!_*

*_!! ओम मणी पद्मे हूँ !!_*

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

*_संकलन - महेश कांबळे_*

*_दिनांक :- २०/०१/२०२४_*

*_संदर्भ :-_*

*_१) विजित संग्राम, मासिक जानेवारी २०१० अंक १८ वर्ष दुसरे_*

https://mikamblemahesh.blogspot.com/2024/01/blog-post_36.html

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼