सल्लसुत्तं

            🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼 

‌‍*_!! सल्लसुत्तं !!_**

_!! ओम मणी पद्मे हूँ !!_*

            🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

_अनिमित्तमनञ्ञातं, मच्चानं इध जीवितं ।_

_कसिरं च परित्तं च, तं च दुक्खेन सञ्ञुतं । । १ ।।_

*_मर्त्याचे इहलोकीचे जीवित बेभरवशाचे आणि अज्ञात आहे. ते कष्टमय, अल्प व दुःखाने मिश्रित आहे. (१)_*

_न हि सो उपक्कमो अत्थि, येन जाता न मिय्यरे ।_

_जरsम्पि पत्वा मरणं, एवं धम्मा हि पाणिनो ।। २ ।।_

*_कारण, असा काही उपाय नाही की जेणेकरून जन्मलेले (प्राणी) मरणार नाहीत. म्हातारे होऊन तरी ते मरणारच. कारण, हा प्राण्यांचा स्वभाव आहे. (२)_*

_फलानमिव पक्कानं, पातो पतनतो भयं ।_

_एवं जातानं मच्चानं, निच्चं मरणतो भयं || ३ ||_

*_पिकलेल्या फळांना जसे सकाळी खाली पडण्याचे भय तसे जन्मलेल्या मर्त्यांना नेहमीच मरणाचे भय आहे. (३)_*

_यथा'पि कुम्भकारस्स, कता मत्तिकभाजना ।_

_सब्बे भेदनपरियन्ता, एवं मच्चानं जीवितं ॥ ४ ॥_

*_कुंभाराने केलेल्या मातीच्या भांड्याचे जसे फुटण्यात पर्यवसान होते, तसे मर्त्याच्या जीविताचे (मृत्यूत) पर्यवसान होते. (४)_*

_दहरा च महन्ता च, ये बाला ये च पण्डिता ।_

_सब्बे मच्चुवसं यन्ति, सब्बे मच्चुपरायणा ||५||_ 

*_लहान व मोठे, मूर्ख आणि पंडित हे सर्व मृत्यूला वश होतात. हे सर्व मृत्युपरायण आहेत. (५)_* 

_तेसं मच्चुपरेतानं, गच्छतं परलोकतो ।_

_न पिता तायते पुत्तं, ञाति वा पन ञातके || ६ ||_

*_मृत्यूने ग्रासलेले ते परलोकी जात असता पिता पुत्राचे किंवा आप्त आप्ताचे रक्षण करू शकत नाही. (६)_*

_पेक्खतं येव ञातीनं, पस्स लालपतं पुथु ।_

_एकमेको व मच्चानं, गो वज्झो विय निय्यति । ॥७॥_

*_पहा, आप्त पहात असता व अनेक प्रकारे शोक करीत असता मर्त्यांपैकी प्रत्येक जण वध्य गाईप्रमाणे नेला जातो. (७)_*

_एवमब्भाहतो लोको, मच्चुना च जराय च ।_

_तस्मा धीरा न सोचन्ति, विदित्वा लोकपरियायं ॥ ८ ॥_ 

*_याप्रमाणे मृत्यूने आणि जरेने हा लोक अभ्याहत झाला आहे. म्हणून हा एक लोक-प्रकार आहे हे जाणून सुज्ञ शोक करीत नसतात. (८)_*

_यस्स मग्गं न जानासि, आगतस्स गतस्स वा ।_

_उभो अन्ते असम्पस्सं, निरत्थ परिदेवसि ।।९।।_

_*ज्याचा आलेला किंवा गेलेला मार्ग तुला ठावूक नाही व ज्याचे दोन्ही अन्त दिसत नाहीत, (अशाविषयी) तू वृथा शोक करतोस. (९)*_

_परिदेवयमानो चे, कन्चिदत्थं उदब्बहे ।_

_सम्मूळ्हो हिंसमत्तानं, कयिर चेनं विचक्खणो ।।१०।।_

*_शोकापासून जर काही फायदा होण्यासारखा असेल, तर संमूढ होऊन व आपणाला कष्टवून, शाहाण्या माणसाने शोक करावा. (१०)_*

_न हि रूण्णेन सोकेन, सन्तिं पप्पोति चेतसो ।_

_भिय्यस्सुप्पज्जते दुक्खं, सरीरं चुपहञ्ञति ||११||_

*_पण रडण्याने किंवा शोकाने त्याच्या चित्ताला शांती मिळत नाही, दुःख वाढते व शरीरावर वाईट परिणाम होतो. (११)_*

_किसो विवण्णो भवति, हिंसमत्तानमत्तना ।_ 

_न तेन पेता पालेन्ति, निरत्था परिदेवना । | १२||_

*_आपणच आपणाला त्रास देणारा तो कृष आणि निस्तेज होतो. त्यायोगे मृतांना काही संरक्षण प्राप्त करून घेता येत नाही. म्हणून शोक व्यर्थ होय. (१२)_*

_सोकमप्पजहं जन्तु, भिय्यो दुक्खं निगच्छति ।_

_अनुत्थुनन्तो कालकतं, सोकस्स वसमन्वगू | | १३ ||_

*_शोक न सोडणारा प्राणी, मेलेल्याची आठवण काढीत, शोकाला वश होऊन अतिशय दुःख भोगतो. (१३)_*

_अञ्ञा'पि पस्स गमिने, यथा कम्मूपगे नरे ।_ 

_मच्चुनो वसमागम्म, फन्दन्ते चिध पाणिनो ।। १४ ।।_ 

*_मृत्यूला वश होऊन तडफडणान्या व आपल्या कर्मानुसार जाणाऱ्या दुसऱ्यांही मनुष्य-प्राण्याकडे पहा. (१४)_*

_येन येन हि मञ्ञन्ति, ततो तं होति अञ्ञथा।_

_एतादिसो विनाभावो, पस्स लोकस्स परियायं ||१५||_ 

*_आपणास हे असे असावेसे वाटते, पण ते भलतेच होते. अशा या विपरीत गोष्टी होतात. हा एक लोक-प्रकारच आहे हे पहा. (१५)_*

_अपि चे वस्ससतं जीवे, भिय्यो वा पन मानवो।_

_ञातिसंघा विना होति, जहाति इध जीवितं ॥ १६ ॥_

*_जरी मनुष्य शंभर वर्षे किंवा त्याहून जास्त जगला, तरी आप्तसमूहापासून निराळा होतोच; इहलोकीच प्राण सोडतो. (१६)_*

_तस्मा अरहतो सुत्वा, विनेय्य परिदेवितं ।_

_पेतं कालकतं दिस्वा, न सो लब्भा मया इति ||१७||_

*_म्हणून अर्हन्ताचे वचन ऐकून, मेलेल्याकडे पाहून व हाता मिळणे कठीण असे जाणून शोक सोडून द्यावा. (१७)_*

_यथा सरणमादित्तं, वारिना परिनिब्बये ।_

_एवम्पि धीरो सप्पञ्ञ, पण्डितो कुसलो नरो ।_

_खिप्पमुप्पतितं सोकं, वातो तूलं'व धंसये ।। १८ ।।_

*_जसे पेटलेले घर पाण्याने विझवावे, त्याप्रमाणे धैर्यवान्, सुज्ञ, पंडित आणि कुशल माणसाने उत्पन्न झालेला शोक- वारा कापसाला ज्याप्रमाणे उडवितो तद्वत- झटदिशी नाहीसा करावा. (१८)_*

_परिदेवं पजप्पं च, दोमनस्सं च अत्तनो ।_

_अत्तनो सुखमेसानो, अब्बहे सल्लमत्तनो ।। १९ ।।_

*_आपणास सुख व्हावे अशी इच्छा धरणाऱ्याने आपला शोक, प्रजल्प आणि दौर्मनस्य हे जे अन्तःकरणाचे शल्य ते उपटून टाकावे. (१९)_* 

_अब्बूळ्हसल्लो असितो, सन्तिं पप्पुय्य चेतसो ।_

_सब्बसोकमतिक्कन्तो, असोको होति निब्बुतो'ति ।। २० ।।_

*_हे शल्य ज्याने काढून टाकलेले आहे व जो अनासक्त आहे, तो चित्ताची शान्ती मिळवून व सर्व शोकांचे अतिक्रमण करून अशोक होतो आणि परिनिर्वाण पावतो. (२०)_*

_*| सल्लसुत्तं निट्ठितं ।*_

*_मंगल होवो! कल्याण होवो! भले होवो!_*

*_!! ओम मणी पद्मे हूँ !!_*

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

*_महेश कांबळे_*

*_दिनांक :- २६/१०/२०२३_*

https://mikamblemahesh.blogspot.com/2023/10/blog-post_26.html

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼