शहाणा शत्रू बरा, पण मूर्ख मित्र नको!

 ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

*_शहाणा शत्रू बरा, पण मूर्ख मित्र नको!_*

                 *_(मकस जातककथा)_*

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖  

            _प्राचीनकाळी काशीराष्ट्रात एका खेडेगावी पुष्कळ सुतार राहात असत. त्यातील एकजण आपल्या कामांत गढून गेला असता त्याच्या डोक्यावर एक माशी येऊन बसली, व ती त्याला त्रास देऊ लागली. त्याचे दोन्ही हात कामात गुंतल्यामुळे तो जवळ असलेल्या आपल्या तरुण मुलाला म्हणाला, "मुला ही माशी मघापासून मला फार त्रास देत आहे तिला जरा घालवून दे पाहू." मुलगा म्हणाला, "बाबा, जरा थांबा; मी त्या माशीचा एकदम निकालच लावून टाकतो." असे म्हणून त्याने जवळ असलेली तीक्ष्ण धारेची कुऱ्हाड उचलली व बापाच्या मागल्या बाजूला जाऊन माशीला मारण्यासाठी त्याच्या डोक्यावर मारिली. माशी उडून गेलीच; पण सुताराच्या डोक्याची मात्र दोन शकले झाली! तो तत्काळ प्राणास मुकला._

            _आपला बोधिसत्त्व त्या काळी व्यापारी कुळांत जन्मला होता, व आपल्या उद्योग धंद्यासाठी आला होता. या मूर्ख पोराचे हे कृत्य पाहून तो तेथे जमलेल्या सुताराला म्हणाला, *"बाबांनो शहाणा शत्रू पुरवला, परंतु मूर्ख मित्र नको आहे!* या पोराने आपल्या पित्याची कामगिरी बजावीत असता त्याचाच नाश करून टाकला!"_

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

*संदर्भ : - जातक कथा संग्रह*

*संकलन :- महेश कांबळे*

*१५/११/२०२०*

https://mikamblemahesh.blogspot.com/?m=1